نحوه اداره کشور دانمارک بر پایه دولت رفاه (welfare-state) بنا شده است. در توضیح این نحوه حکومت آمده است که در صورتی که شهروندان از پس تامین هزینه های زندگی خود بر نیایند، دولت موظف است که حداقل های زندگی آنان را تامین نماید. سیاست های تعریف شده در دولت رفاه به این صورت است که تامین حداقل استاندارد زندگی برای همه افراد و ارتقای برابری در تامین خدمات همگانی باید سرلوحه کاردولت قرار بگیرد. دو اصل اساسی این نحوه مدیریت کشوری تامین خدمات رفاهی برای تضمین بقا در شرایط اقتصاد آزاد و وجود دولت دموکراتیک است.
استاندارد زندگی در دانمارک بالا است به نحوی که یکی از بالاترین سرانه های تولید ناخالص داخلی متعلق به این کشور بوده و خدمات اجتماعی فراوانی در این کشور وجود دارد. اقتصاد این کشور عمداتا بر پایه خدمات، تجارت و صنعت ساخت بنا شده است. پس از آن کشاورزی و ماهیگیری قرار دارند تا به نسبت نقش کم رنگ تری را در اقتصاد این کشور بازی کنند. مساله ای که به وضوح در اقتصاد این کشور به چشم می خورد نقش شرکت های کوچک غیر دولتی است. دانمارک اولین کشور در بین اعضای منطقه اسکاندیناوی است که به عضویت اتحادیه اروپا در آمد. این مهم در سال 1973 و به همراه بریتانیا به عنوان مهم ترین شریک تجاری این کشور رخ داد. اما مراودات تجاری با سایر کشورهای اسکاندیناوی محفوظ ماند و همچنان نیز ادامه دارد. قرارداد یکپارچه تجاری با در بین کشورهای اسکاندیناوی در قرن نوزدهم منعقد شد که نقش گسترده ای در پیشرفت اقتصادی این کشور ایفا کرده است.
با وجود مدیریت دولت رفاه در این کشور ممکن است این سوء تفاهم پیش بیاید که سیستم اقتصادی این کشور دولتی است و خبری از اقتصاد آزاد نیست اما ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بیش از نیمی از درآمد کشور دانمارک در شرکت های خصوصی هزینه می شود. بودجه های دولتی مستقیما در بخش های بهداشت، خدمات اجتماعی، تحصیل، کمک های اقتصادی، کمک به مهاجرین و دفاع ملی این کشور هزینه می شود.
مهمترین صنایع موجود در این کشور شامل صنایع فراورده های غذایی، صنایع دارویی، صنایع فلزی، قطعات صنعت حمل و نقل و ماشین آلات می شود. پس از آن نیز صنایع تولید کفش و پوشاک، لوازم منزل و قطعات الکترونیکی قرار دارد. در نیمه دوم قرن بیستم عمده صنایع این کشور از شهرهای بزرگ نقل مکان کرده و در شهرهای کوچک این کشور توزیع شده است.
هرچند در گذشته عمده درآمد دانمارک از صادرات مواد خام و سوخت بوده است، از اواخر قرن بیستم منابع درآمدی جدید با صادرات محصولات کشاورزی و صنعتی، حمل و نقل دریایی و صنعت گردشگری جایگزین شده اند. به عنوان عضوی از اتحادیه اروپا، مهمترین شرکای تجاری دانمارک کشورهای آلمان، سوئد، ایالات متحده، بریتانیا، نروژ و هلند هستند.
از اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم صنعت خدمات بیشتری بخش از اقتصاد دانمارک را در بر گرفته است. بخش عمده ای از مشاغل خدماتی، در بخش خدمات اداری دولتی، آموزش، سلامت و خدمات اجتماعی است. همچنین صنعت گردشگری نیز در حال رشد می باشد.
مهمترین منبع درآمد این کشور از بخش مالیات تامین می شود که مهمترین آن نیز مالیات بر ارزش افزوده است. این مساله به دلیل خدمات گسترده ای که دولت این کشور برای شهروندان ارائه می کند، توسط مردم این کشور پذیرفته شده است.
برای اطلاع از برنامه مهاجرتی کادر درمان به دانمارک روی این قسمت کلیک کنید.
ثبت ديدگاه