یک زوج هندی که در چند سال اخیر به کنادا مهاجرت کرده‌اند، با افتتاح پیتزا فروشی خود در وینیپگ فرهنگ خود را نیز، در کسب و کار خود جای داده‌اند. این پیتزا فروشی با بقیه پیتزافروشی ها یک فرق اساسی دارد و آن هم کارت هایی است که به تابلو چسبانده شده و هر کدام از آنها نشانگر کمک‌های ارائه شده برای یک وعده غذایی به گرسنگان و بی خانمانان است.
Vikas Sanger و Shivani Sanger از دهلی نو به کانادا مهاجرت کرده اند. شیوانی در زمینه بهداشت دهان و دندان فعالیت می کند و ویکاس هم صاحب این پیتزافروشی است؛ او در سال 2010 با دریافت ویزای تحصیلی کانادا به وینیپگ آمد و در دانشگاه مانیتوبا شروع به تحصیل در رشته بیزینس کرد. در سال 2015 توانست پس از اقدام برای مسیر مهاجرتی اسکیلد ورکر مانیتوبا و دریافت دعوتنامه از این استان، اقامت دائم خود را دریافت کند.
وی در سال 2016 یک پمپ بزنین خرید و سپس آن را به یک خشک شویی عمومی یا laundromat توسعه داده و در نهایت توانست رستوران خود را با نام SFC Pizzeria افتتاح کند.
ویکاس در این رستوران یک ایده ی جالب را به مشتریان خود معرفی می کند: 1 دلار پرداخت کنید تا یک تکه پیتزا یا سمبوسه برای گرسنگان و بی خانمانان ارائه شود. هر کس هم این 1 دلار را کمک کند روی یک کارت کلمات محبت آمیز می نویسد و آن را می چسباند به تابلو تا نمادی از خیرخواهی و نوع دوستی باشد و گرسنگان بتوانند با ارائه آن به جای پول غذا دریافت کنند.
ویکاس می گوید فقط دو روز بعد از افتتاح این پیتزافروشی این ایده در ذهنش جرقه زد: آن روز گرسنه ای داخل رستوران شده بود که یک تکه پیتزا می خواست اما 1 دلار مورد نیاز برای این یک تکه پیتزا را هم نداشت. آن روز ویکاس غذایی رایگان به آن گرسنه داد. حالا اما، افرادی که پول ندارند می توانند از این کارت ها بردارند و در ازای آن غذا دریافت کنند.
او به آن فرد گفته بود: “من تازه دو روز است که اینجا را راه‌اندازی کرده‌ام. اما به تو غذا می‌دهم، در فرهنگ ما نمیشود کسی تقاضای آب و غذا داشته باشد و تو امتناع کنی.” بعد از آن اتفاق مساله را با همسرش در میان گذاشت و این شد که تصمیم به عملی کردن این ایده خوب گرفتند.
هر کسی داخل این رستوران شود و بخواهد غذا سفارش دهد به او پیشنهاد کمک کردن به فقرا را می دهند. ویکاس می گوید طی دو هفته اخیر تعداد کمک ها کاهش یافته اما هنوز هم با کمک های جمع آوری شده روزانه 20 تا 25 نفر را غذا می دهد.
او می گوید: “حس خوبی دارد وقتی به شخصی غذا می‌دهی و او شما را دعا می‌کند”. او قصد دارد تا روزی که رستورانش پابرجاست، این سیستم را اجرا کند. “میخواهم گرسنگی را از این شهر و کل کانادا ریشه کن کنم. هر کس توانش را دارد و می‌تواند، کمک کند. 1 دلار راه دوری نمی رود.”
ثبت ديدگاه